Met de toenemende klimaatverandering wordt de vraag van huurders om toestemming voor het plaatsen van airconditioning steeds actueler. Daarover moest onlangs een kantonrechter oordelen. Ook is er inmiddels een rechterlijke uitspraak over een huurder die toestemming verzicht tot het plaatsen van een warmtepomp. Hieronder worden deze uitspraken samengevat, voorafgegaan door een uiteenzetting van het juridisch kader. De vraag wanneer sprake is van een te hete woning waartegen de verhuurder maatregelen moeten nemen (niet per se door het plaatsen van airconditioning) wordt niet behandeld.

Wat zegt de wet?

Volgens artikel 7:215 van het Burgerlijk Wetboek is de huurder niet bevoegd om het gehuurde geheel of gedeeltelijk te veranderen zonder toestemming van de verhuurder. Toestemming is niet vereist als het gaat om veranderingen die aan het einde van de huur zonder noemenswaardige kosten ongedaan gemaakt kunnen worden. Toestemming moet verder verleend worden als de veranderingen de verhuurbaarheid niet schaden of moet leiden tot een waardedaling van de woning. Als het gaat om de buitenkant van de woning, mag de verhuurder van deze regels afwijken.

Kantonrechter Haarlem over airconditioning

De kantonrechter Haarlem oordeelde vorig jaar in twee uitspraken dat de verhuurder plaatsing van een airconditioning mocht weigeren.

In de eerste uitspraak had de huurder verzuimd toestemming te vragen. De kantonrechter oordeelde dat het plaatsen van een airconditioning geen wijziging is die zonder noemenswaardige kosten ongedaan kan worden gemaakt en er dus toestemming gevraagd had moeten worden.

De tweede uitspraak is meer inhoudelijk en dus interessanter. De verhuurder had in de algemene huurvoorwaarden bedongen dat wijzigingen aan de buitenzijde van de woning, zoals een airconditioningunit, alleen plaats konden vinden met toestemming van de verhuurder. Die had de verhuurder geweigerd om een aantal redenen. Het geluid van de installatie kon voor overlast zorgen, de gevel van de woning werd beschadigd doordat er een sparing in moest worden geboord, wat ook ten koste ging van de isolatie, het plaatsen van een airconditioning paste niet in het duurzaamheidsbeleid van de verhuurder en zou leiden tot extra administratie-, onderhouds- en mutatielasten en er was vrees voor precedentwerking. De kantonrechter kon de afwijzing en de motivering daarvan door de verhuurder volgen en wees de vordering van de huurder om hem te machtigen de airconditioning te plaatsen af.

Kantonrechter Amsterdam over warmtepomp

De kantonrechter Amsterdam moest zich buigen over de wens van een huurder om een warmtepomp te plaatsen. Die uitspraak liep gunstig af voor de huurder. Ook de warmtepomp moest door de muur heen en bevatte een buitenunit, maar daarover merkte de kantonrechter op dat de buitenunit ‘ verbonden door een tweetal buisjes, losstaat van de buitenmuur en dat de omvang daarvan te vergelijken is met een kist voor tuinkussens’. Daarbij kwam dat uit een deskundigenrapport bleek dat de gewenste warmtepomp een goed alternatief was voor de aanwezige gasgestookte installatie en dat de huurder toezegde tezijnertijd mee te werken aan een complexgewijze transitie danwel, bij eerder vertrek, de CV-ketel weer terug te plaatsen.

Tot slot

De uitspraken lijken op het eerste oog moeilijk te rijmen en wellicht ingegeven door de achterliggende verzoeken, plaatsing van een milieu-onvriendelijke airconditioning of een milieuvriendelijke warmtepomp. De argumenten om de airconditioning te weigeren lijken in ieder geval vrijwel allemaal toepasbaar op de warmtepomp. Een toezegging van de huurder om bij vertrek een verandering ongedaan te maken of om tezijnertijd mee te werken aan een complexgewijze transitie wordt verder ook lang niet altijd nagekomen en legt in de rechtspraak normaal gesproken geen gewicht in de schaal.

Voor meer informatie kunt u contact opnemen met Erik Lichtenveldt. Hij is bereikbaar op telefoonnummer 010-7504475 of per e-mail: el@thladvocaten.nl.