Indien een geldvordering te laat wordt betaald, is de schuldenaar op grond van artikel 6:119 BW rente verschuldigd. Als over de hoogte van die rente niets is geregeld, dan is de wettelijke rente verschuldigd.

Als sprake is van een zogenaamde handelsovereenkomst, is op grond van artikel 6:119a BW de wettelijke handelsrente verschuldigd. Een handelsovereenkomst is een overeenkomst tot levering van goederen of diensten tegen betaling tussen partijen die handelen in de uitoefening van een beroep of bedrijf. Voor overeenkomsten met of tussen consumenten geldt de handelsrente dus niet.

Per januari 2016 bedraagt de wettelijke rente 2% en de wettelijke handelsrente 8,05%.  Het antwoord op de vraag of sprake is van een handelsovereenkomst (en dus van verschuldigdheid van handelsrente) is bij het incasseren van een geldvordering van wezenlijk belang. Hieronder zal een oudere en een recente uitspraak van de Hoge Raad bespreken waarin deze vraag een rol speelde.

Buitengerechtelijke kosten

In een uitspraak  van 28 juni 2013 moest de Hoge Raad zich buigen over de vraag welke rente is verschuldigd over buitengerechtelijke incassokosten. Buitengerechtelijke incassokosten zijn die kosten die een schuldeiser heeft gemaakt om tot inning van zijn vordering te komen, voordat een procedure is opgestart. Als de hoofdvordering in die procedure wordt toegewezen, kunnen ook de buitengerechtelijke kosten voor toewijzing in aanmerking komen.

Het Hof wees de hoofdvordering van de schuldeiser toe, net als de vordering tot betaling van de gemaakte buitengerechtelijke kosten. Nu het ging om een handelsovereenkomst, vermeerderde het Hof beide vorderingen met de handelsrente.

De Hoge Raad vernietigde de uitspraak van het Hof. Onder verwijzing naar de toelichting op artikel 6:119a BW en de considerans bij de Europese Richtlijn waarop dit artikel is gebaseerd, overwoog de Hoge Raad dat de wettelijke handelsrente uitsluitend betrekking heeft op verplichtingen tot betaling uit handelsovereenkomsten. Een verplichting tot vergoeding van schade, zoals de verplichting tot betaling van buitengerechtelijke kosten, kan daar volgens de Hoge Raad niet onder worden begrepen.

Vordering tot schadevergoeding in verband met ontbinding van een handelsovereenkomst

In een uitspraak van de Hoge Raad van 15 januari 2016 ging het om de vraag welke rente is verschuldigd over schadevergoeding na ontbinding van een handelsovereenkomst. Het betrof een geschil tussen een verkoper en een koper van een kraan. De koper kwam zijn verplichtingen niet na, waarna de verkoper de koopovereenkomst ontbond en gederfde winst vorderde, vermeerderd met de wettelijke handelsrente.

De uitspraak van de Hoge Raad liet zich na de uitspraak uit 2013 wel raden. De Hoge Raad verwees wederom naar de toepasselijke Europese Richtlijn en artikel 6:119a BW, waaruit blijkt dat wettelijke handelsrente alleen verschuldigd is bij betalingen tot vergoeding van handelstransacties en niet bij betalingen bij wijze van schadeloosstelling. In het geval van een vordering tot vergoeding van gederfde is sprake van een vordering tot schadevergoeding. Dan mist dus artikel 6:119a BW toepassing en is niet de handelsrente, maar de wettelijke rente  verschuldigd.

Conclusie

De wettelijke handelsrente is aanzienlijk hoger dan de wettelijke rente, maar alleen verschuldigd bij te late betaling van betalingen tot vergoeding uit handelstransacties. Het moet gaan om betaling van de koopprijs of andere uit de handelsovereenkomst voortvloeiende betalingsverplichtingen. Op andere betalingsverplichtingen is de wettelijke rente van toepassing.

Voor meer informatie of advies over dit onderwerp kunt u contact opnemen met Erik Lichtenveldt (tel: 010-7504475 of e-mail el@thladvocaten.nl).